International Pegem Conference on Education Diyarbakır, Türkiye, September 16-19th, 2020 (IPCEDU 2020), Diyarbakır, Türkiye, 16 - 19 Eylül 2020, ss.1021-1026
Bu
çalışma, Fransızca öğrencilerinin Türkçeden Fransızcaya çeviri işlemlerinde
Türkçe nesne ilgi tümcelerinde yer alan yantümce ve anatümcelerdeki eylemlerin
dilbilgisel zamanını ne ölçüde farklı yorumlayabildiğini göstermeyi
amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, Fransız Dili Eğitimi, Fransızca
Mütercim-Tercümanlık ve Fransız Dili ve Edebiyatı bölümlerinde lisans düzeyinin
birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıflarında öğrenim görmekte olan 89
öğrenciye Türkçeden Fransızcaya tümce çevirisi görevi verilmiştir. Çeviri
görevindeki ilgi tümcelerinin dilbilgisel zamanları; yantümce ve anatümce
zamanı geniş zaman; yantümce zamanı geniş zaman, anatümce zamanı geçmiş zaman;
yantümce zamanı geçmiş zaman, anatümce zamanı geniş zaman ve hem yantümce hem
de anatümce zamanı geçmiş zaman olarak düzenlenmiştir. Çeviri görevindeki ilgi
tümceleri zaman belirteçleri olmaksızın verilmiş, böylece katılımcıların örtük
olan dilbilgisel zamanı nasıl algıladıkları konusunda bilgi edinilmeye
çalışılmıştır. Bulgular Fransızca öğrencilerinin Türkçeden Fransızcaya ilgi
tümceleri çevirilerinde belirgin bir geniş zaman baskınlığı olduğunu ortaya
koymuştur. Bu baskınlık; a) Türkçe nesne ilgi tümcelerinde eylemlerin -Dık
sonekini alarak adlaştıklarında dilbilgisel zaman gösterme özelliklerini
yitirmeleri, b) öğrencilerin, birleşik bir zaman olan geçmiş zaman (passé composé) yerine, kullanımı daha
kolay olduğu için, birleşik olmayan (non-composé)
geniş zamanı (présent) yeğleme
olasılıkları, c) présent’ın
varsayılan dilbilgisel zaman özelliği sunması ve d) Fransızca öğrencilerine
Fransızca ilgi adılları ve ilgi tümceleri öğretilirken yalından karmaşığa
ilkesi uyarınca genellikle, temel dilbilgisel zaman olan présent içeren tümce örneklerine ağırlık verilmesi ile
ilişkilendirilmiştir.
This study aims to
show how differently French language students interpret verbs in Turkish object
relative sentences in the translation process into French. Students in first,
second, third and fourth years (N= 89)
from French Language Teaching, French Translation and Interpreting and French Language
and Literature departments were given a translation task from Turkish into
French. In the translation task, some sentences had présent in both subordinate and main clauses; some sentences had présent in subordinate clauses and passé
composé/imparfait in main clauses;
some sentences had passé composé/imparfait
in subordinate clauses and présent in
main clauses and some sentences had composé/imparfait
in both subordinate and main clauses. Sentences in the translation task were
given without time adverbs, so that information was obtained about how the
participants perceived implicit tense. Results revealed that there was a
distinct dominance of présent in
French students' translation of Turkish object relative sentences into French. This
dominance can be related to a) verbs in Turkish object relative clauses do not
display tense distinctions when they become nominalized by taking the -Dık
suffix, b) the possibilities of students to prefer présent to passé composé
because the former is easier with its non-compound form whereas the latter, as
its very name signifies, has a compound form, c) présent is considered as default tense and finally d) based on the
simple to complex principle, the basic tense, présent, is usually emphasized while teaching French students about
relative pronouns and clauses.