Şarkiyatçılık yüzyıllar öncesinde tetiklenen, tartışmaya bir hayli açık bir alandır. Şark’ı fethetmek ve bakir toprakların nimetlerinden faydalanmak için onun egzotik doğasını keşfetmek ve sonunda işgal etmek adına Batı tarafından çeşitli birçok yöntem uygulanmıştır. Avrupalı alimler ve Batı ilmi bu sürecin en büyük bölümünü oluşturmaktadır zira Batılılar Şark ile ilgili ne kadar çok bilgi edindilerse, Şark üzerinde o kadar çok güç ve otorite sahibi oldular. Temelde bu, Batı’nın Şark’ı bitmek bilmez bir zaman çizgisinde ve her dönemin kendine has politikalarına göre tanımlamasına ve şekillendirmesine katkı sağlamıştır, çünkü Batı’nın her dönemde Şark ile ilgili politikaları değişkenlik göstermiştir. Edward W. Said’in oldukça kıymetli olan Şarkiyatçılık adlı eseri ise alana epey hatırı sayılır bir katkı sağlamış ve aynı zamanda Batılıların Şark dünyasını çeşitli çalışmalar ve ilim yoluyla nasıl sömürgeleştirilmiş uluslar ve kültürler haline getirebildiği sorusuna esaslı cevaplar sağlamıştır. Bu nedenle bu çalışma, Said’in Batılı alimler ve ilimlerin Şark üzerindeki emperyalist uygulamalar ile ilgili gözlemlerini ön plana çıkarmayı ve bu uygulamaların Batılıların Şark üzerindeki projelerinin meşrulaştırılması ve gerçekleştirilmesi için nasıl birer yöntem olarak kullanıldığını ortaya koymayı hedeflemektedir.