Akademik Veri Yönetim Sistemi
Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, cilt.11, sa.2, ss.242-249, 2021 (Hakemli Dergi)
Amaç: Amalgam ve kompozit rezinler, posterior bölgede en çok tercih edilen restoratif materyallerdir. Son yıllarda
adeziv ve kompozit materyallerdeki gelişmeler sayesinde, posterior bölge çürük tedavisinde sıklıkla kompozit rezin
restorasyonlar kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı farklı merkezlerde, farklı materyallerle (amalgam ve kompozit)
yapılan direkt posterior restorasyonların klinik performansını, restorasyona ve hastaya ait faktörler ile kesitsel bir
çalışmayla karşılaştırarak değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmada Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Restoratif Diş Tedavisi Anabilim Dalı’na
başvuran 77 hastada, 365 restorasyon iki tecrübeli araştırıcı tarafından Modifiye Rgye kriterlerine göre
değerlendirilmiştir. Kriterlerin başarısız olma durumuna etkisi olan restorasyona ve hastaya bağlı değişkenleri tespit
edebilmek için Ki-kare testi uygulanmıştır.
Bulgular: Hastaya ve restorasyona bağlı faktörlerin yapılan restorasyonların klinik performanslarına etkisi
incelendiğinde, sonuçlara göre restorasyonun tipi, restorasyon derinliği, yapıldığı merkez, hastanın sigara içme
alışkanlığı, parafonksiyonel alışkanlıkları ve oral hijyen alışkanlıklarının farklılığı restorasyon performansını anlamlı
düzeyde etkilemiştir (p<0,05). Amalgam dolgu materyali kullanılarak yapılan restorasyonların başarısızlık oranı %69 ve
kompozit dolgu maddesi kullanılarak yapılan restorasyonların başarısızlık oranı %50,8 olarak bulunmuştur.
Sonuç: Direk posterior restorasyonların ağız içi sağ kalım süresi, uygulayan diş hekimi tecrübesi ve bilgi birikimi,
uygulama aşamalarındaki titizlik, restoratif materyali tanıma ve vakaya uygun seçim kriterleri bilgisi ile hastaya bağlı
çeşitli faktörlerden de etkilenmektedir. Restorasyonların başarısının doğrudan bu etkenlere bağlı olduğunu
görülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Amalgam; klinik başarı; kompozit; restorasyon.