Bu çalışmada, kuruluşundan bugüne kadar toplam 27 yasama döneminde TBMM’de görev yapan milletvekillerinin bildikleri yabancı diller incelenmiş ve milletvekillerince bilinen yabancı dillerin yasama dönemlerine göre değişiklik gösterip göstermediği araştırılmıştır. Bir zamanlar toplumun her kesiminde lingua franca olarak kabul edilen Fransızcanın, TBMM’nin ilk dönemlerinden bugününe kadar milletvekillerinin bildiği öteki yabancı diller karşısındaki durumunun gözlemlenmesi de araştırmada ikincil amaç olarak belirlenmiştir. Doküman inceleme yöntemi kullanılan bu çalışmada veriler TBMM albümlerinde yer alan milletvekili biyografilerinden elde edilmiştir. Bulgular, 2 yasama döneminde milletvekillerinin en az yarısının, diğer yasama dönemlerinde ise dörtte üçü ve daha fazlasının en az bir yabancı dil bildiğini göstermiştir. Milletvekillerinin yasama dönemlerinde en az 9, en çok 23 farklı dil bildikleri gözlemlenmiştir. Almanca, Arapça, Farsça, Fransızca, İngilizce, İtalyanca, Rusça ve Yunancanın tüm yasama dönemlerinde milletvekillerince bilinen diller arasında yer aldıkları görülmüştür. Bu diller dışında, süreğenlik göstermeseler de, yasama dönemleri boyunca Arnavutça, Boşnakça, Bulgarca, Çekçe, Çince, Ermenice, Felemenkçe, Gürcüce, Hırvatça, Hintçe, Hollandaca, İspanyolca, İsveççe, Japonca, Korece, Latince, Lehçe, Macarca, Makedonca, Romence, Sırpça, Swahili ve Urduca gibi dillerin milletvekillerinin dil portfolyolarında yer aldıkları saptanmıştır. Mevcut çalışmada, uzunca bir dönem dünyada diplomasi, uluslararası ilişkiler, bilim, sanat ve edebiyat alanında lingua franca (ortak dil, geçer dil) olarak kabul gören Fransızcanın, yerini güncel lingua franca olan İngilizceye bırakışının seyri de izlenebilmiştir. İlk 12 yasama dönemi boyunca, İngilizce de dâhil olmak üzere, diğer dillerden baskın bir biçimde daha çok bilinen Fransızca, 13. dönemden itibaren günümüz lingua franca’sı İngilizce ile birbirine yaklaşan bilinirlik oranı sergilemeye başlamış, 17. yasama döneminden itibaren de daha az bilinir olmuştur.