ODMFR 2022 Kongresi (4. Uluslararası Oral Diagnoz ve Maksillofasiyal Radyoloji Derneği Kongresi), İzmir, Turkey, 19 - 23 October 2022, pp.146-147
EVALUATION OF NASOLACRIMAL CANAL MORPHOLOGY IN
PATIENTS WITH UNILATERAL CLEFT LIP AND PALATE: A PILOT STUDY
Purpose: Cleft lip and palate (CLP) deformity
negatively affects the anatomy of the craniofacial region. Lacrimal fluid flows
into the inferior meatus through the nasolacrimal duct. This drainage system
can be affected by various pathologies such as inflammation, abscess formation,
tumor and trauma, often resulting in obstruction. Morphological narrowing of
the nasolacrimal duct may be a predisposing factor for a disorder called
primary acquired nasolacrimal duct obstruction (PANDO). In this study, it was
aimed to evaluate the nasolacrimal duct morphology using cone beam computed
tomography (CBCT) in patients with unilateral CLP.
Materials & Methods: Between January 2018
and July 2022, the Oral and Maxillofacial Radiology CBCT archive was scanned.
CBCT images were analyzed for the affected and unaffected sides of age- and
sex-matched 30 control patients and 30 patients with unilateral CLP.
Reconstruction was performed to measure the longest length and narrowest
diameter of the nasolacrimal duct. SPSS 25.0 statistical software (SPSS Inc.,
Chicago, IL, USA) was used for statistical analysis. The significance level was
determined as p˂0.05.
Results: The nasolacrimal duct length for the
affected side of patients with unilateral CLP was significantly longer than the
unaffected side (p˂0.05). The diameter of the nasolacrimal duct for the
affected side of patients with unilateral CLP was significantly narrower than
the unaffected side (p˂0.05).
Conclusion: Unilateral CLP may be a predisposing
factor for nasolacrimal duct obstruction. However, more work is needed on this
subject.
Keywords: cleft lip and palate, cone beam
computed tomography, nasolacrimal canal.
Amaç: Dudak damak yarığı (DDY) deformitesi
kraniofasiyal bölge anatomisini olumsuz etkiler. Lakrimal sıvı nazolakrimal
kanal yoluyla inferior meatusa akar. Bu drenaj sistemi inflamasyon, apse
oluşumu, tümör ve travma gibi sıklıkla tıkanıklık ile sonuçlanan çeşitli
patolojilerden etkilenebilir. Nazolakrimal kanalın morfolojik daralması, primer
edinsel nazolakrimal kanal tıkanıklığı (PANDO) adı verilen bir bozukluk için
predispozan bir faktör olabilir. Bu çalışmada unilateral DDY'li hastalarda konik
ışınlı bilgisayarlı tomografi (KIBT) kullanılarak nazolakrimal kanal
morfolojisinin değerlendirilmesi amaçlandı.
Yöntem: Ocak 2018-Temmuz 2022 tarihleri
arasında Ağız Diş ve Çene Radyolojisi KIBT arşivi tarandı. Yaş ve cinsiyet uyumlu
30 kontrol ve 30 unilateral DDY'li hastanın etkilenen ve etkilenmeyen tarafları
için KIBT görüntüleri incelendi. Nazolakrimal kanalın en uzun boyu ve en dar
çapının ölçülebilmesi için rekonstrüksiyon yapıldı. İstatistiksel analizler
için SPSS 25.0 istatistik yazılımı (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) kullanıldı.
Anlamlılık seviyesi p˂0.05 olarak belirlendi.
Bulgular: Unilateral DDY'li hastaların etkilenen
tarafı için nazolakrimal kanal boyu, etkilenmeyen taraftan anlamlı olarak daha uzundu
(p˂0.05). Unilateral DDY'li hastaların etkilenen tarafı için nazolakrimal kanal
çapı, etkilenmeyen taraftan anlamlı olarak daha dardı (p˂0.05).
Sonuç: DDY, nazolakrimal kanal tıkanıklığı
için predispozan bir faktör olabilir. Ancak, bu konuda daha fazla çalışmaya
ihtiyaç duyulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: dudak damak
yarığı, konik ışınlı bilgisayarlı tomografi, nazolakrimal kanal