Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, cilt.7, sa.3, ss.691-698, 2020 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmada asmada Botryosphaeria Geriye Ölüm Hastalığı
etmenlerinden Neofusicoccum parvum türünün
Tarsus bağlarındaki yaygınlığı ve bölgede yetiştirilen bazı sofralık üzüm çeşitlerinin
patojene duyarlılıklarının araştırılması amaçlanmıştır. Ağustos 2018’de Tarsus’a
bağlı 12 farklı köyde 50 bağ incelenmiş, simptomatik asmaların varlığına göre hastalık
yaygınlığı hesaplanmış ve fungal izolatları elde etmek için hastalık belirtisi gösteren
asmalardan odunsu doku örnekleri alınmıştır. Laboratuvarda standart mikolojik izolasyon
yöntemleri takip edilmiş, Botryosphaeriaceae türlerine benzeyen koloniler saflaştırılmıştır.
İzolatlar moleküler yöntemlerle tanılanmış ve Neofusicoccum parvum izolatları ile patojenisite çalışmaları yürütülmüştür.
En virülent iki izolat çeşit duyarlılığı çalışmaları için seçilmiş, bunlar bölgede
yaygın yetiştirilen 11 asma çeşidine inokule edilmiş ve odunsu dokularda oluşan
lezyonlara göre çeşitlerin duyarlılık seviyeleri belirlenmiştir. Sonuçlara göre,
hastalığın Tarsus’taki yaygınlığının %14 olduğu saptanmış ve laboratuvar çalışmalarında
21 Botryosphaeriaceae izolatı elde edilmiştir. Moleküler tanı çalışmalarıyla bu
izolatlardan %61.9’unun Diplodia seriata,
%23.8’inin Lasiodiplodia pseudotheobromae,
%14.3’ünün Neofusicoccum parvum ve %4.8’sinin
Lasiodiplodia theobromae olduğu bulunmuştur.
Patojenisite denemesi sonunda, en virülent N.
parvum izolatları (49 ve 103) asma bitkilerinde 12.5-20.5 mm arasında değişen
uzunluklarda odun doku lezyonlarına neden olmuşlardır. Çeşitlerin bu izolatlara
karşı duyarlılığı birbirinden farklılık göstermiş, bunların duyarlılık sıralamaları
birebir aynı olmamıştır. N. parvum izolatları
inokule edildiğinde en tolerant üzüm çeşidi 12.5 ve 13.1 mm’lik lezyon uzunluklarıyla
Cardinal çeşidi olmuştur. 49 nolu izolatın oluşturduğu lezyonlar çeşitler üzerinde
istatistiksel olarak küçük farklar meydana getirmiş ancak 103 nolu izolatın oluşturduğu
istatistiksel gruplar geniş aralıkta olmuştur.
The aims of the study were to reveal the prevalence of
Neofusicoccum parvum, one of the species
causing Botryosphaeria Dieback Disease, in Tarsus vineyards and to determine susceptibility
of commonly grown table grape cultivars to the pathogen. Fifty vineyards were examined
in 12 villages of Tarsus, the disease prevalence was calculated according to presence
of the symptomatic vines and symptomatic wood samples were taken to obtain fungal
isolates. Standard mycological isolation procedures were followed in the laboratory
and the colonies resembling Botryosphaeriaceae species were sub-cultured. The isolates
were identified by molecular tools and pathogenicity studies were conducted with
Neofusicoccum parvum isolates. For cultivar
susceptibility studies, the most virulent two N. parvum isolates were selected and inoculated to 11 commonly grown
(in the region) grape cultivars and susceptibility levels of the cultivars were
determined by lesion occurrence on woody tissues. According to results, disease
prevalence was determined to be 14% in the Region and 21 Botryosphaeriaceous isolates
were obtained from the isolations. It was found in the molecular studies that 61.9%
of the isolates were Diplodia seriata,
23.8% were Lasiodiplodia pseudotheobromae,
14.3% were Neofusicoccum parvum and
4.8% were Lasiodiplodia theobromae. The
most virulent N. parvum isolates isolates
(49 and 103) caused wood lesions that their lengths changing 12.5–20.5 mm grapevine
plants. The sensitivity of the cultivars to these isolates differed from each other,
their sensitivity levels were not the same in the rankings. The most tolerant grape
cultivar was Cardinal (with 12.5 and 13.1 mm lesion lengths) when N. parvum isolates inoculated. The lesions formed
by the isolate 49 had little differences on the cultivars statistically, but the
statistical groups formed by the isolate 103 were wide in range.