Tarsus Bağ Alanlarında Neofusicoccum parvum’un Yaygınlığı ve Bazı Sofralık Üzüm Çeşitlerinin Patojene Duyarlılıkları


Creative Commons License

Akgül D. S., Güler D.

Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, cilt.7, sa.3, ss.691-698, 2020 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 7 Sayı: 3
  • Basım Tarihi: 2020
  • Doi Numarası: 10.30910/turkjans.709303
  • Dergi Adı: Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi
  • Derginin Tarandığı İndeksler: Directory of Open Access Journals, TR DİZİN (ULAKBİM)
  • Sayfa Sayıları: ss.691-698
  • Çukurova Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu çalışmada asmada Botryosphaeria Geriye Ölüm Hastalığı etmenlerinden Neofusicoccum parvum türünün Tarsus bağlarındaki yaygınlığı ve bölgede yetiştirilen bazı sofralık üzüm çeşitlerinin patojene duyarlılıklarının araştırılması amaçlanmıştır. Ağustos 2018’de Tarsus’a bağlı 12 farklı köyde 50 bağ incelenmiş, simptomatik asmaların varlığına göre hastalık yaygınlığı hesaplanmış ve fungal izolatları elde etmek için hastalık belirtisi gösteren asmalardan odunsu doku örnekleri alınmıştır. Laboratuvarda standart mikolojik izolasyon yöntemleri takip edilmiş, Botryosphaeriaceae türlerine benzeyen koloniler saflaştırılmıştır. İzolatlar moleküler yöntemlerle tanılanmış ve Neofusicoccum parvum izolatları ile patojenisite çalışmaları yürütülmüştür. En virülent iki izolat çeşit duyarlılığı çalışmaları için seçilmiş, bunlar bölgede yaygın yetiştirilen 11 asma çeşidine inokule edilmiş ve odunsu dokularda oluşan lezyonlara göre çeşitlerin duyarlılık seviyeleri belirlenmiştir. Sonuçlara göre, hastalığın Tarsus’taki yaygınlığının %14 olduğu saptanmış ve laboratuvar çalışmalarında 21 Botryosphaeriaceae izolatı elde edilmiştir. Moleküler tanı çalışmalarıyla bu izolatlardan %61.9’unun Diplodia seriata, %23.8’inin Lasiodiplodia pseudotheobromae, %14.3’ünün Neofusicoccum parvum ve %4.8’sinin Lasiodiplodia theobromae olduğu bulunmuştur. Patojenisite denemesi sonunda, en virülent N. parvum izolatları (49 ve 103) asma bitkilerinde 12.5-20.5 mm arasında değişen uzunluklarda odun doku lezyonlarına neden olmuşlardır. Çeşitlerin bu izolatlara karşı duyarlılığı birbirinden farklılık göstermiş, bunların duyarlılık sıralamaları birebir aynı olmamıştır. N. parvum izolatları inokule edildiğinde en tolerant üzüm çeşidi 12.5 ve 13.1 mm’lik lezyon uzunluklarıyla Cardinal çeşidi olmuştur. 49 nolu izolatın oluşturduğu lezyonlar çeşitler üzerinde istatistiksel olarak küçük farklar meydana getirmiş ancak 103 nolu izolatın oluşturduğu istatistiksel gruplar geniş aralıkta olmuştur. 

The aims of the study were to reveal the prevalence of Neofusicoccum parvum, one of the species causing Botryosphaeria Dieback Disease, in Tarsus vineyards and to determine susceptibility of commonly grown table grape cultivars to the pathogen. Fifty vineyards were examined in 12 villages of Tarsus, the disease prevalence was calculated according to presence of the symptomatic vines and symptomatic wood samples were taken to obtain fungal isolates. Standard mycological isolation procedures were followed in the laboratory and the colonies resembling Botryosphaeriaceae species were sub-cultured. The isolates were identified by molecular tools and pathogenicity studies were conducted with Neofusicoccum parvum isolates. For cultivar susceptibility studies, the most virulent two N. parvum isolates were selected and inoculated to 11 commonly grown (in the region) grape cultivars and susceptibility levels of the cultivars were determined by lesion occurrence on woody tissues. According to results, disease prevalence was determined to be 14% in the Region and 21 Botryosphaeriaceous isolates were obtained from the isolations. It was found in the molecular studies that 61.9% of the isolates were Diplodia seriata, 23.8% were Lasiodiplodia pseudotheobromae, 14.3% were Neofusicoccum parvum and 4.8% were Lasiodiplodia theobromae. The most virulent N. parvum isolates isolates (49 and 103) caused wood lesions that their lengths changing 12.5–20.5 mm grapevine plants. The sensitivity of the cultivars to these isolates differed from each other, their sensitivity levels were not the same in the rankings. The most tolerant grape cultivar was Cardinal (with 12.5 and 13.1 mm lesion lengths) when N. parvum isolates inoculated. The lesions formed by the isolate 49 had little differences on the cultivars statistically, but the statistical groups formed by the isolate 103 were wide in range.