Bu çalışmanın amacı, Lim ve Teo (2009) tarafından geliştirilmiş olan Siber Nezaketsizlik ölçeğinin Türkçe uyarlamasının yapılmasıdır. Çalışmada veri, iki farklı örneklemden anket yöntemiyle elde edilmiştir. İlk çalışmada, 271 banka çalışanından toplanılan veri ile açıklayıcı faktör analizi kullanılarak ölçeğin faktör yapısı ortaya konulmuştur. Ayrıca ölçeğin iç tutarlılığını tespit etmek üzere madde analizi ve iç tutarlılık katsayısı hesaplanmıştır. Bunların yanında ölçeğin faktör yapısı doğrulayıcı faktör analizi ile test edilmiştir. İkinci çalışmada, özel sektör çalışanlarından toplanılan 313 veri kullanılarak ölçeğin ayrışma, birleşme ve ölçüt bağımlı geçerlilikleri belirlenmiştir. Bu kapsamda işyeri nezaketsizliği, işten ayrılma niyeti, iş tatmini ve mutluluk değişkenleri ile doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Ayrıca ölçeklere ilişkin iç tutarlılık katsayıları hesaplanarak güvenilirlik test edilmiştir. Elde edilen bulgular, açıklayıcı faktör analizinin ölçeğin tek faktörlü yapısını ortaya koyduğunu göstermiştir. Uygulanan doğrulayıcı faktör analizi ile tek faktörlü yapının doğrulandığı belirlenmiştir. Yapı geçerliliğini ortaya koymak üzere yapılan doğrulayıcı faktör analizi ölçeğin ayrışma, birleşme ve ölçüt bağımlı geçerliliklerinin sağlandığını göstermiştir. Bulgulara göre, madde analizi ve iç tutarlılık katsayıları ölçeğin güvenilir olduğunu göstermiştir. Elde edilen bu sonuçlar kapsamında ölçeğin Türkçe çalışmalarda kullanmak üzere güvenilir ve geçerli olduğu ortaya konulmuştur.
The aim of this study is to implement the Turkish adaptation of the Cyber Incivility scale developed by Lim and Teo (2009). In the study, the data were collected from two different samples by using survey method. In the first study, with the data collected from 271 bank employees, explanatory factor analysis was conducted to examine the factor structure of the scale. Furthermore, in order to evaluate the internal consistency of the scale, item analysis and internal consistency coefficient were analyzed. In addition, a confirmatory factor analysis was conducted to further test the factor structure of the scale. In the second study, by using the data from 313 private sector employees, the discriminant, convergent and criterion validities of the scale were examined. In this context, a confirmatory factor analysis was conducted by using the variables, workplace incivility, turnover intention, job satisfaction and happiness. In addition, the reliability of the scales was examined by analyzing the internal consistency coefficients. The results indicated that the exploratory factor analysis presented a unifactorial structure of the scale. The confirmatory factor analysis further indicated that the one-factor of the scale was validated. Confirmatory factor analysis to assess the construct validity of the scale indicated that the instrument demonstrated discriminant, convergent and criterion validity. According to the findings, item analysis and internal consistency coefficients of the scale showed that the instrument was reliable. In the context of these results, the scale in the present study was revealed to be both reliable and valid for future utilization in Turkish studies.
