Güreşçilerde Geleneksel ve Cluster Setleme Aktivasyon Sonrası Potansiyel Protokolünün Dikey Sıçrama ve Anaerobik Performans Üzerine Etkisi

Creative Commons License

Öztürk B., Engin H., Büyüktaş B., Türkeri C.

CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, cilt.17, sa.2, ss.395-405, 2022 (Hakemli Dergi)

Özet

Çalışmanın amacı, güreşçilerde Geleneksel Setleme (GS) yöntemi ve Cluster Setleme (CS) yöntemi ile oluşturulmuş Post Aktivasyon Potansiyeli (PAP) protokolünün dikey sıçrama ve anaerobik performans üzerine etkisini incelemektir. Araştırmaya branşında 5,00±0,86 yıllık spor geçmişine sahip toplam 17 gönüllü erkek güreşçi katılmıştır. Sporcular tesadüfi yöntemle GS ve CS grup olarak ikiye ayrılmıştır. Araştırma 24 saat aralıkla 3 oturumdan oluşmuştur. İlk oturumda sporcuların 1 TM yükleri belirlenmiş, ikinci oturumda sporculara ön test Counter Movement Jump (CMJ) testi uygulanmıştır. Son oturumda GS grubundaki sporcular %85 (1-TM) 2x8 tekrar squat hareketini (set arası 210 sn dinlenmeler), CS grubundaki sporcular ise %85 (1-TM) 8x2 tekrar squat hareketini (set arası 30 sn dinlenmeler) uyguladıktan sonra her iki grup 2 dk dinlenme sonrası son test CMJ testi uygulamıştır. Gruplar normal dağılım gösterdiği için grup içi ön test-son test farklılığını belirlemek amacıyla Eşleştirilmiş Örneklem t test, gruplar arası CS-GS farklılığını belirlemek için de Bağımsız Örneklemler t testi kullanılmıştır. CS ve GS yöntemlerinde gruplar arası anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Grup içi karşılaştırmalarda da GS yöntemde anlamlı bir farklılık bulunmazken, CS yöntemi uygulayan sporcuların dikey sıçrama, ortalama ve nispi anaerobik güç parametrelerinde anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p<0,05). CS yöntemi dikey sıçramayı %11,65, ortalama anaerobik gücü %6,18 ve nispi anaerobik gücü %6,58 oranında geliştirirken GS yönteminde oransal olarak gelişim bulunamamıştır. CS ve GS arasında fark olmamasına rağmen güreşçilere CS yöntemiyle uygulanan olan kuvvet antrenmanlarının, GS yöntemiyle uygulanan kuvvet antrenmanlarına göre dikey sıçrama ve anaerobik güç çıktılarını daha yüksek düzeyde geliştirdiği söylenebilir. 

The aim of the study is to examine the effects of the Post Activation Potential (PAP) protocol, which was created with theTraditional Set (TS) method and the Cluster Set (CS) method, on vertical jump and anaerobic performance in wrestlers. A total of 17 male volunteer wrestlers with 5.00±0.86 years of sports history participated in the study. Athletes were randomly divided into TS and CS groups. The research consisted of 3 sessions with 24 hour intervals. In the first session, the 1 TM loads of the athletes were determined, and in the second session, the pre-test Counter Movement Jump (CMJ) test was applied to the athletes. In the last session, the athletes in theTS group performed 85% (1-TM) 2x8 repetitive squats (210 seconds rest between sets), while the athletes in the CS group performed 85% (1-TM) 8x2 repetitions squats (30 seconds rest between sets), and the both the group applied the post-test CMJ test after resting for 2 minutes. Paired Sample t test was used to determine the within group difference, and the Independent Sample t-test was used to determine the difference between groups. There was no significant difference between the groups in the CS and TS methods. While no significant difference was found in the TS method in group comparisons, a significant difference was found in the vertical jump, average and relative anaerobic power parameters of the athletes who performed the CS method (p<0.05). While the CS method improved vertical jump by 11.65%, average anaerobic power by 6.18% and relative anaerobic power by 6.58%, no proportional improvement was found in the TS method. Although there is no difference between CS and TS, it can be said that the strength training applied to the wrestlers with the CS method improves the vertical jump and anaerobic power outputs at a higher level than the strength training applied with the TS method