Bu çalışmada, Çukurova Deltası'nda (Adana, Türkiye) altı farklı habitatta (kumullar, tuzlu bataklıklar, tuzlu çayırlar, Pinus spp. ormanları, Eucalyptus spp. ağaçlandırma alanları ve plaj habitatları) çukur tuzakları kullanılarak örneklenen on sekiz Tenebrionidae türünün dağılımı incelenmiştir. Çalışmada, tenebrionid böceklerinin habitat karakterizasyonu için gösterge türü olarak kullanılma potansiyeli değerlendirilmmiştir. Her habitat için böcek yoğunluğu kaydedilmiş ve gösterge türü analizi ile belirli ilişkiler tespit edilmiştir: Zophosis dilatata, Erodius oblongus oblongus ve Ammobius cyprius en fazla kumul alanlarında; Phtora reitteri reitteri tuzlu bataklıklarda; Gonocephalum rusticum ve Centorus turcicus tuzlu çayırlarda; Pimelia bajula solieri ve Zophosis punctata punctata Eucalyptus ağaçlandırma alanlarında en fazla bulunmuştur. En yüksek gösterge değeri C. turcicus (94.0%) ve P. b. solieri (84.7%) için belirlenmiştir. Örneklenen türlerin yüksek oranda Tenebrionidae familyasına ait olmasına karşın, sonuçlar bu böceklerin delta içindeki çeşitli habitat türlerinde başarılı bir şekilde yaşayabildiklerini göstermiştir.
This study investigated the distribution of eighteen darkling beetles species of (Tenebrionidae) sampled using pitfall traps across six distinct habitats in the Çukurova Delta (Adana, Türkiye), including sand dunes, salt marshes, salt meadows, Pinus spp. forests, Eucalyptus spp. afforestation, and beach habitats. The objective was to assess the potential of darkling beetles as indicators for habitat characterization. Beetle abundance was recorded for each habitat, and indicator species analysis identified specific associations: Zophosis dilatata, Erodius oblongus oblongus, and Ammobius cyprius were most abundant in sand dunes; Phtora reitteri reitteri in salt marshes; Gonocephalum rusticum and Centorus turcicus in salt meadows; and Pimelia bajula solieri and Zophosis punctata punctata in Eucalyptus afforestation areas. The highest indicator values were observed for C. turcicus (94.0%) and P. b. solieri (84.7%). Although the majority of species were members of the Tenebrionidae family, the results suggest that these beetles are adaptable and can thrive across a range of habitat types within the delta.
